Maatwerk, daarmee scheppen we een precedent

Door Jan Willem Nanninga op 5 september 2019

Ik ben even een tijdje uit de lucht geweest. In de zomervakantie lag het raadswerk stil en ik heb mezelf gepermitteerd om ook even geen columns te schrijven. Nu het politiek seizoen weer voor de deur staat, pak ik de draad weer op.

Hiervoor schreef ik over het politieke seizoen dat weer voor de deur staat. Daarmee doel ik op het openbare en zichtbare werk in de gemeenteraad. Het politieke handwerk is echter niet altijd zicht- en hoorbaar. Zo heb ik de vorige week al weer drie bezoeken bij mensen thuis afgelegd. Dit naar aanleiding van een telefoontje of een mail. Vaak zoeken inwoners contact als ze een probleem hebben. Soms kan ik achter de schermen iets voor hen doen, soms ook niets. Indien het probleem het individuele belang overstijgt en waarschijnlijk meer mensen hier tegenaan zouden kunnen lopen, dan kan ik het ‘politiek’ maken. In gesprekken met mensen zeg ik dat ook en zeg ik hen dat ik een onderscheid moet maken tussen het individuele en het algemene belang. Alleen dat laatste kan ik in de raad aankaarten en/of in een column verwoorden. Eén van mijn (huis)bezoeken heeft aanleiding gegeven tot onderstaande overpeinzingen en stellingname.

De gemeente Het Hogeland heeft er in zijn dienstverlening voor gekozen om geen confectie, maar maatwerk te leveren. Of het nu gaat om maatschappelijke ondersteuning, ruimtelijke plannen, begeleiding bij het vinden van werk, ondersteuning van gezinnen met een laag inkomen of plannen van dorpen, de gemeente wil ‘verschil’ maken en recht doen aan die verschillen. Niet alleen de gemeente vindt dat, ook onze inwoners. In de toekomstvisie op de nieuwe gemeente Het Hogeland met de titel ‘Ruimte!’ wordt dat op bladzijde 15 als volgt verwoord: ‘Maar liefst 90%van de respondenten van de inwonersenquête noemde dit (met ‘dit’ wordt ‘maatwerk’ bedoeld) (zeer) belangrijk en de term werd veel genoemd in de inloopsessies’.

Het motto is dus ‘geen mens, geen dorp en geen situatie is gelijk en daarom moeten we hen dus ook niet als gelijken willen behandelen’. Maar willen we dat ook echt? Ja, als het voor onszelf of voor ons dorp goed uitpakt.  In het andere geval zullen we onszelf graag vergelijken met onze buurman, die ‘het beter geregeld heeft’. In die zin is het schoolkind in ons nooit ver weg: ‘ja, maar hij ……’.

Maatwerk betekent dat je de één anders behandelt dan de ander, dat je de mogelijkheid hebt om af te wijken van regels, dat er geen mal bestaat, dat we geen confectie leveren, maar iedereen een ‘maatpak’ aanmeten. Maatwerk leveren betekent dan ook vrijwel automatisch dat je elke keer als je afwijkt van de regels een precedent schept, hetgeen voor de inwoner aanleiding kan zijn om te zeggen ‘ja, maar hij …..’.  Dit argument ‘ja, maar hij …..’ houdt dus geen stand meer als we maatwerk willen. De individuele bewoner kan hier eigenlijk niet meer mee aankomen. En de gemeente dan? Tegelijkertijd verliest ook de gemeente een argument. De gemeente kan zich nooit meer verschuilen achter het argument  ‘ja, maar daarmee scheppen we een precedent’.

Jan Willem Nanninga

Jan Willem Nanninga

Ik ben Jan Willem Nanninga, geboren in Sint Jacobiparochie, opgegroeid in Baflo en ik woon nu al weer lange tijd in Winsum. Ik voel me een jongen van de streek. Nadat ik in Baflo de lagere school heb doorlopen, ben ik naar de HBS in Warffum gegaan. Na mijn opleiding ben ik, als gymleraar, teruggekeerd

Meer over Jan Willem Nanninga

Waar ben je naar op zoek?