Leeftijd en energie, lusten en lasten

Hoewel het soms lastig is een onderwerp voor mijn column te vinden, dienden zich de afgelopen weken tal van onderwerpen aan. Ik noem dan bijvoorbeeld het asociale gedrag van Ryanair ten opzichte van zijn werknemers. Bij nader inzien valt dat onderwerp af. Het is een te internationaal onderwerp. Om de macht van zo’n werkgever te breken, heb je internationale verbanden van werknemers nodig. Ik zou ook kunnen schrijven over het schandelijk bekladden van de borden van de VVD. Zeker een lokaal onderwerp, maar ik heb me daar op twitter en via RTVNoord al over uitgesproken.  Ander goed onderwerp zou kunnen zijn de leefbaarheid in de armste wijken. Hoewel wij op Het Hogeland wel problemen hebben met verpaupering en lege plekken die met voorrang aangepakt moeten worden, past dit onderwerp meer bij de schaal vaneen grote stad. Emile Ratelband dan misschien? Hij is 69 jaar oud, maar wil 49 gevonden worden. Ja, zou ik ook wel willen, maar ………

Dan toch maar (kern)energie. Lijkt een nationaal onderwerp, maar  met een energiehaven in onze gemeente en een gereserveerde plek voor een kerncentrale zeker een lokaal onderwerp. Er zijn landgenoten die menen dat kernenergie een serieus onderwerp moet zijn in ons klimaatdebat. Bij deze mensen bestaat het gevoel dat we de klimaatdoelen niet halen indien we geen gebruik maken van kernenergie. Ik herken die aarzeling over de realiseerbaarheid van onze nationale ambities. Dat is bij mij vooral ontstaan doordat ik thuis op klimaatgebied minder kan doen dan ik eigenlijk zou willen. Ik heb daarom de stukken die in de dagbladen verschenen over voor en tegen van het gebruik van kernenergie, dan ook bijzonder goed bestudeerd. Op basis daarvan blijf ik bij mijn standpunt dat we kernenergie niet moeten willen. Niet in Nederland en dus al helemaal niet in de Eemshaven. Ik wil in het korte bestek van deze column maar niet uiteenzetten welke overwegingen mij bevestigd hebben in mijn standpunt geen gebruik te moeten  maken van kernenergie. Ik verwijs graag naar uiteenlopende publicaties hierover. Wel heb ik het standpunt van de landelijke PvdA toch nog maar even opgezocht. De PvdA spreekt zich onomwonden uit tegen kernenergie: ‘De PvdA vindt kernenergie geen lange termijn oplossing’, zo luidt de kop op de site. Ik kom met mijn eigen standpunt, waar ik hoe dan ook aan vastgehouden zou hebben,  dus niet in een loyaliteitsconflict. Dat is weer mooi meegenomen.

Verder over de realiseerbaarheid van onze klimaatdoelen. Onze gemeente moet daaraan straks een grote bijdrage leveren. Eigenlijk moet ik niet spreken van gemeente, maar gemeenschap. Wij met elkaar, de inwoners moeten daaraan een grote bijdrage leveren. Een financiële bijdrage wel te verstaan. Dat betekent dat er draagvlak voor te nemen maatregelen moet zijn. En daarover, over dat draagvlak, maak ik mij zorgen. We moeten aan de warmtepompen, we moeten panelen op het dak en een zonneboiler. Velen hebben gebruik kunnen maken van subsidiemogelijkheden. Maar ondanks dat het Rijk financieel bijspringt, moeten die panelen wel deels zelf betaald  worden. Niet iedereen beschikt over voldoende middelen. Je hoeft geen profeet te zijn om te kunnen zeggen dat mensen met lagere inkomens minder van die Rijksbijdragen profiteren dan anderen. Onlangs bood Nuon de mogelijkheid om financieel deel te nemen in een zonnepark. Uiteraard met winstdeling en wie profiteren? Juist ja, niet de mensen met lagere inkomens. En ondertussen wordt vlees, vliegen en autorijden duurder in verband met de te verminderen CO2-uitstoot. Het worden luxeproducten. Ik hoef verder niets te zeggen.

Ik ben geen klimaatscepticus. Ik begrijp drommels goed dat ik iets moet doen om Nederland ook voor mijn kleinkinderen leefbaar te houden. Daar wil ik graag aan bijdragen, maar ik wil ook dat de lasten en vooral de lusten eerlijk verdeeld worden. Hoe? Ik heb nog geen pasklare oplossing. Maar laten we met onze energiemaatregelen starten bij huurwoningen en mensen met een beperkt inkomen die een eigen woning bezitten. Wellicht moeten we subsidies en (renteloze) leningen alleen aan deze groepen verstrekken. Om draagvlak voor klimaatmaatregelen te creëren moeten juist zij op korte termijn kunnen profiteren.

Nog even terugkomend op Emile Ratelband. Ik schreef al dat het mij ook wel wat leek om 44 te zijn in plaats van 64. Maar als ik er langer over nadenk, dan hou ik het toch maar gewoon op 64. Het zal mijn eindigheid niet beïnvloeden en welke andere lijsttrekker kan zeggen dat hij al 60 jaar in de lokale Hogelandster samenleving is geworteld?