Vragen raadsfractie over Spookjongeren
Op 26 juli 2019 kopte de NOS bij een nieuwsbericht : ‘Duizenden spookjongeren onvindbaar voor de overheid’. Het item bericht over spookjongeren van 18-27 jaar die wel in Nederland verblijven, maar niet in beeld zijn bij instanties. Het aantal spookjongeren is in 2018 gestegen naar 50.000. De status die zij krijgen wanneer ze uit beeld verdwijnen is Vertrokken Onbekend Waarheen (VOW). De gevolgen voor jongeren die niet ingeschreven staan zijn groot. Ze hebben geen recht op een aantal cruciale voorzieningen. Ze kunnen geen zorgverzekering afsluiten, uitkering aanvragen of baan aannemen. De Nationale Ombudsman geeft aan dat gemeenten beter moeten kijken naar manieren om het afglijden deze jongeren te voorkomen. De fractie van de PvdA vindt het een zorgelijke ontwikkeling en maakt zich in het bijzonder zorgen om de (bijna) uitgeschreven VOW-jongeren in onze gemeente.
Vragen
Naar aanleiding van het bovenstaande stel ik op grond van art. 32 van het Reglement van orde van de gemeenteraad namens mijn fractie de volgende vraag/vragen aan het college van burgemeester en wethouders:
- Bent u bekend met de berichtgevingen over spookjongeren, onder andere van de NOS*?
- Heeft het college een beeld van de hoeveelheid spookjongeren in onze gemeente? Zo nee, waarom niet en wat gaat het college er aan doen om deze jongeren in beeld te krijgen?
- Heeft het college ervaringen vanuit de gemeente of hulpverlenende instanties met spookjongeren? Zo ja, tegen welke specifieke knellende regels lopen de jongeren aan? Zo nee, ligt daar niet een rol/verantwoordelijkheid voor de lokale overheid?
- Zijn u situaties bekend dat ouders in de bijstand hun kinderen uitschrijven zodra ze 21 jaar worden, vanwege het feit dat de uitkering dan daalt omdat verwacht wordt dat de jongere kan meebetalen in het huishouden? Hoe gaat u daar mee om?
- Proactieve benadering van jongeren, voordat ze uitgeschreven worden op een adres blijkt succesvol. Aan welke acties denkt het college, die het meeste effect sorteren?
- Eén van de redenen voor jongeren om niet ingeschreven te staan is dat ze onvindbaar willen zijn voor deurwaarders en schuldeisers. Is het college voornemens deze jongeren een duurzaam traject aan te bieden zodat er geen drempel meer is om zich niet uit te schrijven op een adres, ze niet meer los te laten en ze te helpen met onder andere het oplossen van hun schulden? Zo niet, waarom niet? Bent u het met ons eens dat niemand hoort te spoken?